Ik wil jullie graag over de Italiaanse immigratie vertellen, want mijn twee grootvaders hebben in de koolmijnen gewerkt.

Zoals jullie weten, had de Belgische regering in de jaren vijftig, na de oorlog, veel arbeidskrachten nodig om de mijnen te ontginnen en vond in eigen rangen geen arbeiders. De Belgische industrie moest dan elders arbeidskrachten zoeken, vooral in Italië.

Maar België was niet voorbereid om al deze immigranten te ontvangen.

De leefomstandigheden waren zeer moeilijk: in de meeste gevallen leefden de arbeiders in houten barakken en kregen vaak met racisme te maken.

Het werk was zeer zwaar en onveilig; de meeste van de arbeiders hadden silicose, een beroepsziekte of zijn in arbeidsongevallen gestorven. Wie protesteerde, werd naar Italië teruggestuurd.

Maar ik wil daar toch aan toevoegen dat nieuwe culturen met elkaar kunnen botsen, vooral op het sociaal niveau maar ze kunnen ook elkaar verrijken; en het is duidelijk dat de Italianen onze eetgewoonten behoorlijk beïnvloed hebben, bijvoorbeeld pasta’s, gelato, pizza, maar niet alleen dat, want Italië heeft ons veel andere dingen doen kennen (auto’s, vespa’s, kleren en schoenmode, meubels, bouwmaterialen, toerisme, …).

Nu zijn de zonen en kleinzonen van deze eerste buitenlanders heel goed geïntegreerd en ze voelen zich echt Belgen, met soms nog invloed van hun vroegere cultuur.

(Rechts, mijn nonno in werkkleding)

Source image : photo personnelle